درمان ناراحتی های عصبی از طریق مدولاسیون مغز و اعصاب متشکل از تعدادی روش برای مداخله در ویژگی های فیزیولوژی عصبی بدن انسان است. انتخاب مناسب ترین روش برای درمان یک اختلال بستگی به نوع اختلال، و علت آن دارد. در عمل، روش های زیر استفاده می شود:

● تحریک الکتریکی برای فعال کردن نقل و انتقال بیم
این نوع از تحریک شامل به دست آوردن مجدد حرکت تجدید حیات عضلات فلج شده است ، مانند تحریک های پرونئوس برای درمان پای افتاده.

● تحریک الکتریکی سیستم عصبی مرکزی
شامل مدولاسیون نخاع و مغز، برای درمان اختلالات حملهای و کلونوس، صرع، مشکلات مثانه، فایبرومیالژی، وزوز گوش، اختلالات دو قطبی، رفتار وسواسی، پارکینسون و آلزایمر. تاریخ و زمان آخرین اما نه کم: این نوع از تحریک برای کاهش درد و نفوذ در سیستم هورمون استفاده می شود.

● تحریک موضعی با مواد شیمیایی
برخی از اختلالات عصبی توسط یک اختلال در تولید مواد شیمیایی خاص توسط بدن انسان هستند که برای انتقال سیگنال های بین نرون مورد نیاز ایجاد می شود.فقدان این مواد شیمیایی باعث حرکات کنترل نشده، مانند اسپاسم و لرزش. تحریک موضعی، به عنوان مثال در مناطق هورمونی نخاع، و یا در بطن های مغز، می تواند نتایج خوبی در بسیاری از موارد داشته باشد.

پروژه های جاری
● یک پروژه مستلزم توسعه بسیار متنوع، کوچک، ثابت اتهام تحریک مغز قابل استفاده برای تحریک عمیق مغز، قشر و تحریک عصب محیطی (یو ستیم / سینذ پروژه: ستملترس عصبی قابل کاشت کوچک) میباشد.

● پروژه دیگر شامل به کارگیری از گوشی های هوشمند مبتنی بر آندروید است که خروجی های صوتیشان در حال تنظیم است برای از دست دادن شنوایی در بیماران مبتلا به وزوز گوش که منحصر به فرد به صورت اوتومتریک میباشد، بعد از یک رویکرد توسعه یافته توسط عصب شناسی فرانسه آرنود نورنا.

● در اقتباس از یک تکنیک برای حیوانات توسط دانشمند شنوایی عصبی، ترنر، یک پروژه سوم تلاش برای توسعه یک تست

● تشخیص فاصله برای بیماران بشر است. پروژه ی چهارم هدفش طراحی یک نسل بعدی پردازنده های ایمپلنت عمومی و سیستم بر روی چیپ که دارای سطح بالایی از سخت افزار / نرم افزار قابلیت اعتماد و اطمینان، امنیت بالا و حفظ حریم خصوصی، مصرف برق فوق العاده کم و اندازه مینیاتور قرار داده است.

● پروژه پنجم مستلزم طراحی یک مخچه مصنوعی به عنوان چند پردازنده سیستم بر روی چیپ با زمان واقعی، پزشکی با هدف نجات بخشی به آسیب دیده گان، مغز بیولوژیکی واقعی.سیستم مخچه مصنوعی انتظار می رود قابل حمل یا پوشیدنی باشد و دارای شرایط زیر است:
– قابلیت اطمینان بالا با توجه به استفاده های پزشکی
– قدرت بهره وری برای حمل
-) سازگاری به الگوهای های ورودی های مختلف (دسیره پروژه: سیستم قابلیت اطمینان بر روی تقاضا
– با کارایی بالا، هر دو در زمان تاخیر (برای پردازش در زمان واقعی) و در توان (برای پوشش تعداد زیادی از نورونها)